Obecnie uważa się, że kobiety, które nie mają dokuczliwych objawów menopauzy lub obciążone są dużym ryzykiem chorób sercowo-naczyniowych, nie powinny stosować hormonalnej terapii zastępczej.

Od niedawna dostępne są w naszych aptekach naturalne leki do alternatywnej terapii objawów menopauzy. Zawierają one w swoim składzie związki o podobnej budowie chemicznej do estrogenów kobiecych. Ponieważ uzyskiwane są one z produktu roślinnego czyli nasion soi, to popularnie nazywane są fitoestrogenami. Fitoestrogeny dzięki podobieństwu do estrogenów wykazują zdolność wiązana się z receptorami estrogenowymi w organizmie. Działają podobnie do estrogenów, lecz słabiej, chronią przed zaburzeniami związanymi z naturalnym spadkiem produkcji estrogenów u kobiet w okresie około menopauzalnym i pomenopauzalnym. Nie wywołują natomiast objawów niepożądanych i skutków ubocznych.

Czy wiesz, że domowe sposoby zapobiegania ciąży były stosowane już w starożytności? Wielu naukowców potwierdza, że niektóre zioła posiadają właściwości antykoncepcyjne, i że były stosowane przez wieki w celach kontroli liczby urodzeń. A co na to zielarze? Jakie sposoby stosowali nasi przodkowie? Oto domowa antykoncepcja dla kobiet.

Alternatywa dla pigułek

Zielarze, od czasu wynalezienia pigułki antykoncepcyjnej, nie zalecają stosowania ziół jako środka zapobiegającego zajściu w ciążę. Zioła, według nich, nie są tak skuteczne jak współczesne środki farmakologiczne. Jednak domowe sposoby zapobiegania ciąży są alternatywą dla kobiet, które nie chcą wprowadzać chemii do organizmu. Niestety, informacje odnośnie efektów ubocznych oraz czasu działania domowej antykoncepcji są nikłe.

Kora bawełniana i niebieska pluskwica groniasta

Uważa się, że napar z kory bawełnianej w połączeniu z pluskwicą groniastą ma właściwości antykoncepcyjne. Picie herbatki przyrządzonej z jednej łyżeczki każdego z ziół trzy razy dziennie, przez około 2 tygodnie (rozpoczynając od dnia poprzedzającego menstruację, a kończąc po 10 dniach od jej rozpoczęcia) ma zapobiec ciąży. Uważa się, że skuteczność tej metody sięga, bagatela, od 60 do 80%.

Witamina C

Duże dawki witaminy C zażywane przez trzy dni bezpośrednio poprzedzające stosunek zmniejszają ryzyko zajścia w ciążę. Dużym minusem tej metody jest możliwość przedawkowania witaminy, co w konsekwencji może prowadzić do problemów z sercem.

Nasiona dzikiej marchwi

Zażywanie tych nasion w celach antykoncepcyjnych datuje się już na V lub IV wiek przed naszą erą. Nasiona można dodać do soku, wody lub żuć je na sucho. Niestety ciężko je znaleźć w sklepach.

Zapalenie pęcherza

Podczas stosunku łatwo jest przenieść bakterię do cewki moczowej. Wystarczy by członek uszkodził jej błonę śluzową. Zakażenie wywołują bakterie Escherichia coli. Gdy zapalenie jest łagodne możesz wypróbować domowe sposoby aby je zwalczyć. Należy dużo pić, najlepiej wodę z cytryną lub sok żurawinowy, gdyż zmieniją środowisko dróg moczowych na bardziej kwaśne, a to utrudnia rozwój bakterii. Jeżeli jednak infekcja przebiega z gorączką, a oddawanie moczu jest bolesne, to konieczna jest wizyta u lekarza. Zleci on badanie moczu i przepisze odpowiednie leki. Aby nie dopuścić przy następnym stosunku do infekcji należy zaraz po jego odbyciu zrobić siku i umyć się oraz wypić sporo wody.

Bardzo łatwo jest złapać infekcje po zbliżeniu z partnerem, dlatego tak ważna jest higiena intymna obojga partnerów. Nie tylko samych kobiet. Aby nie dopuścić do rozwinięcia infekcji należy szybko działać, wtedy będzie miała ona łagodny przebieg.

Infekcje pochwy - grzybica

W pochwie podobnie jak na skórze żyją mikroorganizmy, które stanowią naturalną ochronę. Podczas stosunku powstają urazy, które podrażniają błonę śluzową, więc łatwo w takim przypadku o dostanie się grzrybów do organizmu(najczęściej są to drożdżaki). Powodem grzybicy może być też nadmierna higiena okolic intymnych z twojej strony lub niezbyt dokładna u twojego partnera. Zakażeniu może sprzyjać obniżona odporność, przyjmowanie doustne środków antykoncepcyjnych.

Zakażenie wywołuje pieczenie, swiąd i nadmierne upławy. Aby szybko zapobiec infekcji należy w pierwszej fazie objawów zastosować leczenie. Można posmarować okolice intymne maścią np. Clotrimazol lub zaaplikować sobie globulki dopochwowe tej samej firmy. Objawy powinny ustąpić. Aby jednak raz na zawsze pożegnać się z grzybicą, należy udać się do ginekologa, który przepisze specjalne leki o dziłaniu przeciwgrzybicznym.

Opryszczka

Opryszczką zarazić się można podczas stosunku z partnerem, który jest nosicielem tego wirusa. A za zakażenie zarówno jak i u kobiet tak i u mężczyzn odpowiedzialny jest wirus HSV. Zarazić się jest najłatwiej gdy na narządach płciowych widoczne są niezagojone pęcherzyki, strupki lub owrzodzenia wywołane opryszczką. Występowanie opryszczki pierwszy raz jest gwałtowne, towarzyszy temu gorączka, złe samopoczucie i osłabienie. Okolice narządów płciowych są zaczerwienione, swedzą i pieką. Pojawiają się pęcherzyki, które pękają i wtedy są najbardziej zaraźliwe. Tworzą się później z nich strupki, których jeśli się nie zdrapie odpadną i nie pozostawią żadnego śladu. Opryszczka jest niebezpieczna dla kobiet w ciąży, szczególnie podczas 3 pierwszych miesięcy. Może prowadzić do wad rozwojowych płodu. Sama możesz łagodzić objawy poprzez ciepłe kompiele w słonej wodzie lub robić sobie nasiadówki z szałwi lub rumianku. Pamiętaj w tym czasie o codziennej higienie intymnej.

Bakteryjne zapalenie pochwy - występują mierne upławy o charakterystycznym rybim zapachu, wydzielina z pochwy jest mleczna i jednolita.

Rzęsistkowica pochwy - występują obfite upławy (niekiedy o nieprzyjemnym zapachu), świąd i zaczerwienienie sromu, dyskomfort w podbrzuszu.

Drożdżakowe zapalenie pochwy i sromu - mierne lub średnio nasilone upławy (wodniste lub serowate, często o kwaśnym zapachu), podrażnienie pochwy, zaczerwienienie i obrzęk sromu, pęknięcia/mikroowrzodzenia skóry. Dolegliwościom tym towarzyszy grudkowata wysypka okolicy sromu. Grzybicze zakażenie występuje najczęściej u kobiet z obniżoną odpornością, długo zażywających antybiotyki lub leki immunosupresyjne, osób cewnikowanych lub po innych zabiegach urologicznych.

Nieleczona infekcja może doprowadzić do zakażenia partnera (zapalenie cewki moczowej, gruczołu krokowego, najądrza), dlatego zachowujmy się odpowiedzialnie. To samo dotyczy mężczyzn - często panowie są tylko nosicielami jakiejś choroby. Choć sami nie odczuwają żadnych objawów, nieświadomie zakażają partnerkę. Jeśli parze bez przerwy przydarzają się jakieś dolegliwości, warto zbadać nie tylko kobietę, ale także wykonać posiew u mężczyzny. Lekarz wtedy leczy ich oboje, co zwiększa szanse na zakończenie kłopotów.

Jeśli mamy skłonności do zapaleń pęcherza, powinniśmy m.in. na stałe zaprzyjaźnić się z butelką wody mineralnej i porzucić kąpiele w wannie na rzecz prysznica. Należy też unikać produktów mogących podrażnić cewkę moczową (np. preparaty perfumowane czy nylonowa bielizna). Bardzo pomocne w zapobieganiu infekcji pęcherza są żurawiny (preparaty żurawinowe można kupić bez recepty w aptece) oraz witamina C. Te pierwsze hamują namnażanie się w drogach moczowych bakterii E. coli i utrudniają przyłączanie się jej do nabłonka. Witamina C natomiast obniżenia pH moczu.

Wakacyjne rady

- używaj specjalnych nakładek na deskę klozetową;

- miej swój papier toaletowy (masz pewność, że jest wolny od zanieczyszczeń). Używaj białego lub szarego papieru bez barwników i substancji zapachowych, które mogą powodować podrażnienia;

- kup wilgotne chusteczki do higieny intymnej;

- w upalne dni noś bawełnianą bieliznę. Sztuczne włókna odparzają skórę. Staraj się nosić figi - stringi nie są żadną zaporą dla bakterii;

- aby uniknąć podrażnień, pierz bieliznę w płatkach mydlanych lub mydle glicerynowym, spłukując pod bieżącą wodą - zrezygnuj z płynów zmiękczających;

Co zwiększa ryzyko zakażenia?

-antybiotykoterapia;

-stosowanie środków antykoncepcyjnych;

-ciąża;

-częsta zmiana partnerów seksualnych;

-współżycie bez prezerwatywy;

-częste chodzenie na basen i korzystanie z publicznych toalet;

-cukrzyca;

-miesiączka;

-używanie w codziennej higienie intymnej płynów o wysokim pH, które niszczą dobroczynną florę bakteryjną.


 

Jak długo trwa menopauza?

Menopauza to określenie na ostatnią miesiączkę w życiu kobiety, natomiast powszechnie używa się tego terminu jako czasu związanego z objawami wynikającymi z zaburzeń hormonalnych. Ten okres w życiu kobiety to tzw. przekwitanie lub klimakterium, które rozpoczyna się już jakiś czas przed ostatnią miesiączką i trwa nawet do 10 lat po niej. Jest to różnie długi okres zaburzeń, których nasilenie także jest bardzo indywidualnie zróżnicowane. W naszej strefie klimatycznej menopauza przypada najczęściej między 45 a 55 rokiem życia kobiety. Zarówno wiek w jakim występuje menopauza, jak i nasilenie jej objawów mogą mieć związek z cechami dziedzicznymi, ale oczywiście nie muszą. Przykre objawy, które się wtedy pojawiają to m.in. huśtawka emocjonalna, zaburzenia snu, skłonność do depresji i tzw. uderzenia gorąca, czyli nagle pojawiające się uczucie ciepła, któremu towarzyszy zaczerwienienie twarzy i pocenie się. Złe samopoczucie związane z menopauzą można złagodzić różnymi środkami, ale nie wszystkie kobiety potrzebują takiej medycznej ingerencji. Z ewolucyjnego punktu widzenia menopauza jest rodzajem zabezpieczenia kobiety przed ciążą w późniejszym wieku, która mogłaby być niebezpieczna dla jej zdrowia, a nawet życia.