.................................................................................................................. Ninja!

Arek

Miazdzyca udar mozgu zawal serca

Miażdżyca może wystąpić praktycznie w każdym wieku, jednak najczęściej z tym schorzeniem mamy do czynienia u mężczyzn po 40 roku życia, natomiast u kobiet około 50 - 60 lat.

Miażdżyca polega na odkładaniu się w świetle tętnic złogów cholesterolu, wapnia. Zmniejszają one znacznie światło tętnic, a co za tym idzie utrudniają przepływ krwi. W zależności od rodzaju tętnic, w których zachodzą zmiany miażdżycowe wyróżnić możemy różne formy choroby. Miażdżyca jest bardzo niebezpieczną chorobą, może ona spowodować:

chorobę wieńcową (Schorzenie to zwane jest inaczej choroba niedokrwienna mięśnia sercowego. Powstaje na skutek zatorów powstałych w wyniku zwężenia się tętnic wieńcowych, mózgowych oraz aorty. Prowadzi do rozwoju choroby niedokrwiennej. Początkowo na te chorobę, która ma częste podłoże miażdżycowe zapada większość mężczyzn, jednak po 80 roku życia zarówno u mężczyzn jak i u kobiet występuje takie samo ryzyko jej rozwinięcia.);
zawał serca (Jest konsekwencją choroby niedokrwiennej serca. Inaczej tą chorobę nazywa się atakiem serca na skutek, którego dochodzi do obumarcia części tkanek sercowych, które nie były dostatecznie zaopatrywane w tlen. Gdy dochodzi do rozległego zawału mięśnia sercowego możemy mieć do czynienia ze śmiercią. U ludzi starszych zawał serca jest często powiązany z licznie występującymi innymi chorobami i wymaga dłuższej hospitalizacji, niż w przypadku ludzi młodszych. Ważne w zapobieganiu tego rodzaju schorzeniom jest, oprócz zdrowego trybu życia, kontrola ciśnienia tętniczego.);
udar mózgu (Inaczej zwane porażeniem mózgowym jest wynikiem przerwaniu przepływu krwi w tętnicach mózgowych. Udar mózgu może być również wynikiem pęknięcia tętnicy i wylewu krwi do mózgu. Porażenia powodują liczne konsekwencje, w zależności od tego, która półkula mózgowa została uszkodzona. Przykładowo, gdy doszło do uszkodzenia prawej półkuli mózgowej, upośledzone zostaje funkcjonowanie lewej części ciała ludzkiego. Skutkiem zaburzeń mogą być kłopoty w mówieniu, śpiączka lub zanik pamięci. Przy wystąpieniu znacznego wylewu chory umiera natychmiast lub po kilu dniach śpiączki. W przypadku mniejszego zakresu wylewu chory może przeżyć, często jednak jak wspomniałam powyżej dochodzi do porażenia jednej z połowy ciała (hemiplegia). W takich przypadkach u chorego możemy mieć do czynienia z utrata mowy - afazją lub mową niewyraźną, bełkoczącą. W zależności od tego jaki ośrodek mowy zostanie uszkodzony (Ośrodek Brocka lub Wernickiego) możemy mieć także do czynienia z afazją motoryczną (chory nie potrafi wyartykułować słowa, ale rozumie co się do niego mówi) lub sensoryczną ( chory może mówić, ale nie rozumie znaczenia słów));
choroby powstałe na skutek niedokrwienia narządów.

Miażdżyca może także dotknąć kończyn dolnych człowieka.

OBJAWY ZAWAŁU

Zawał – jak rozpoznać objawy?

Bardzo często w czasie zawału pojawia się wielki ból. Są pacjenci, którzy porównują go z ogromnym „pazurem” rozrywającym klatkę piersiową, inni wskazują na bolesny ucisk, który da się porównać z „wielkim kamieniem” przygniatającym piersi. Wraz z bólem zjawia się irracjonalny lęk, nie wiadomo przed czym. Twarz oblewa zimny pot. Chorzy pod wpływem tych odczuć boją się poruszyć nie tylko ręką, ale i palcami. Ciśnienie tętnicze krwi – uprzednio bardzo wysokie – często spada, osiągając wartości (skurczowe) niekiedy poniżej 100 mm Hg.

Jak przebiega zawał w rzeczywistości? Oddajmy głos jednemu z pacjentów.

Dotychczas czułem się całkowicie zdrowy, mogłem swobodnie biegać, wykonywać swe obowiązki zawodowe. Chociaż kłopoty i stresy nie omijały i mnie, tak jak wielu innych, ale jak mi się wydaje dobrze sobie z nimi radziłem. Kiedy pojawiały się trudne problemy często wsiadałem na rower lub zakładałem dres, aby w trakcie sportowego wysiłku zrelaksować się i zapomnieć o stresie. Dlatego do dziś nie mogę zrozumieć, dlaczego po jednym z takich sportowych wysiłków „łagodzących” stres w klatce piersiowej pojawił się piekący ból. Poczułem się tak, jakbym jednym tchem połknął szklankę zbyt gorącej herbaty. Gimnastyka i ćwiczenia oddechowe nie przyniosły spodziewanego ratunku. Odwrotnie, pojawiły się nudności i cały się spociłem. Poczułem się tak źle, że żona wezwała pogotowie. Lekarz pogotowia zbadał mnie i oświadczył, że doznałem zawału. Nie pytając nawet o zdanie, zaordynował przewiezienie do szpitala. Próbowałem protestować, ale zrobiło mi się słabo i zemdlałem...

Czy zawał można przewidzieć?

Na ogół nie. Zawał prawie zawsze spada na człowieka, jak grom z jasnego nieba. Zjawia się w różnych godzinach doby, choć trochę upodobał sobie, jako porę ataku – czas tuż przed świtem. Częściej także, szczególnie u osób młodszych, pojawia się w okresach silnych stresów.

Czy występują przedzawałowe symptomy ostrzegające?

Zawał wyprzedza czasem tzw. niestabilna choroba wieńcowa, zagrażająca zawałem, czasem przewlekła postać choroby wieńcowej, bez specjalnych sygnałów zapowiadających. Bywa jednak, że zawał jest w ogóle pierwszym widocznym objawem choroby wieńcowej. Zdarza się, niestety również, że pierwszym i jedynym objawem choroby wieńcowej jest nagły zawał nierzadko kończący się śmiercią.

ZAWAŁ! – RATUNEK W DOMU

Co robić, jeśli dojdzie do najgorszego, tj. do zatrzymania krążenia przed przyjazdem lekarza?

Niezwłocznie podjąć reanimację. Jeśli w przypadku zatrzymania krążenia nie podejmiemy czynności reanimacyjnych, wyzwane pogotowie przybędzie za późno. Chory może bowiem przeżyć tylko kilka minut po zatrzymaniu akcji serca.

Nagłe zatrzymanie krążenia zatrzymanie akcji serca

Jak rozpoznać objawy zatrzymania krążenia?

Typowe objawy rozpoznamy po zachowaniu się, wyglądzie chorego i stanie tętna:

• Chory pada lub przechyla się bezwładnie na krześle, jest nieprzytomny.

• Kolor skóry staje się blady, ziemisty, oddech staje się nieregularny, zwalniający.

• Brak reakcji na ból, brak ruchów oddechowych i strumieni powietrza z ust i nosa.

• Brak tętna na tętnicy szyjnej, szerokie źrenice

Zewnętrzny masaż serca – należy rozpocząc niezwłocznie jeśli wystąpią wyżej wymienione objawy.

1. Chorego należy położyć na podłodze

2. Silnie uderzyć pięścią w dolną część mostka

3. Uciskać ciężarem swego ciała mostek chorego i zwalniać ucisk w rytmie 60 razy na minutę.

4. Zastosować sztuczne oddychanie – najlepiej wykonuje to druga osoba. Wówczas na pięć ucisków mostka – należy wykonać jeden wdech. W tym celu trzeba odchylić głowę leżącego do tyłu i wdmuchiwać powietrze do ust.

6 GODZIN DECYDUJĄCYCH O ŻYCIU - LECZENIE ZAWAŁU

Jakiej pomocy chory może oczekiwać po wezwaniu pogotowia?

Zespół „R” - to lekarz (i pielęgniarz) wyposażony w defibrylator, odpowiednie urządzenia monitorujące pracę serca, leki przeciwbólowe i przeciwzakrzepowe. Zespół „R” powinien dotrzeć niezwłocznie do chorego, na wiadomość o podejrzeniu zawału. Niezmiernie ważne jest, aby pogotowie dotarło możliwie szybko, gdyż od momentu początku zawału - do podjęcia leczenia szpitalnego nie powinno upłynąć więcej, niż 6 godzin. Nie rozpuszczenie skrzepliny w tętnicy wieńcowej w tym czasie zagraża trwałymi uszkodzeniami mięśnia sercowego, czyli martwica i zgonem. Pacjent powinien być przewożony bardzo ostrożnie, w pozycji leżącej z uniesieniem klatki piersiowej, lub półsiedzącej. Pod żadnym pozorem nie wolno choremu chodzić, czy gimnastykować się! (Błąd ten popełnił wspomniany na wstępie pacjent(!).

Leczenie zawału

a) środek przeciwbólowy

b) leczenie przeciwzakrzepowe

- heparyna

- kwas acetylosalicylowy

c) leki trombolityczne

- streptokinaza

Jakie leczenie stosuje się w pierwszym etapie zawału?

W Polsce, jeśli lekarz pogotowia rozpozna zawał – najczęściej podaje choremu silny środek przeciwbólowy (narkotyczny). Następną decyzją jest możliwie szybkie przewiezienie pacjenta do szpitala, na oddział intensywnej terapii. Za taką procedurą ratunkową przemawia wysokie ryzyko nagłego zatrzymania krążenia i inne powikłania, jakie mogą wystąpić w pierwszych godzinach po zawale. Dlatego też lekarz pogotowia, podejrzewając zawał może zastosować lek zmniejszający krzepliwość krwi – heparynę (tzw. niefrakcjonowaną), jak też aspirynę (kwas acetylosalicylowy).

Heparyna - jaką rolę pełni w pierwszej fazie leczenia zawału?

Heparyna (niefrakcjonowana) jest środkiem przeciwzakrzepowym i pomaga w przypadkach, gdy trzeba szybko uzyskać efekt przeciwkrzepliwy (np. we wczesnej fazie zawału, zanim jeszcze wytrącą się duże ilości włóknika, ponieważ zaczyna działać od razu po wstrzyknięciu dożylnym.

Kwas acetylosalicylowy (aspiryna) - jaką rolę pełni?

Podobną rolę, jak heparyna, z tym, że, nie działa tak szybko i efektywnie. Jednak powszechne jest zalecenie, aby wszyscy chorzy, których się podejrzewa o zawał serca – niezależnie od tego, czy zastosowane będzie leczenie heparyną - niezwłocznie otrzymali kwas acetylosalicylowy w postaci tabletek niepowlekanych, w dawce 160 mg – 325 mg, rozgryźli, a następnie połknęli tabletkę.(Jeśli nie są na ten lek uczuleni). Kwas acetylosalicylowy należy stosować codziennie tak długo, jak zaleci to lekarz prowadzący.

Leki trombolityczne – to środki niezbędne dla szybkiego rozpuszczenie skrzepliny tamującej przepływ krwi.

Ten etap leczenia jest decydujący dla zdrowia i życia chorego. Lekarze od dawna zdawali sobie sprawę, że szybkie wyeliminowanie skrzepliny i otwarcie dopływu krwi przez tętnice wieńcową do mięśnia sercowego zależy od możliwości szybkiego rozpuszczenia (tzw. lizy) włókien fibryny, które stanowią o sile konstrukcji skrzepliny ( skrzep - z łac. – thrombus ). Stąd tak duża rola leków trombolitycznych, a zwłaszcza rozpuszczających fibrynę, zwanych od tej nazwy fibrynolitycznymi. Leki te rozpuszczając włóknik, rozpuszczają tym samym skrzeplinę. Z nieoczekiwaną pomocą w tym niełatwym zadaniu przyszły bakterie – paciorkowce...

Czy paciorkowce mogą rozpuścić skrzeplinę powodującą zawał?

Oczywiście, że nie same bakterie rozpuszczają skrzeplinę w tętnicach wieńcowych, gdyż nie są lekiem i raczej mogą zaszkodzić,niż pomóc. Pomocny w rozpuszczaniu skrzepliny zamykającej światło tętnicy jest enzym, który można wyodrębnić z ich hodowli – o nazwie streptokinaza. Okazało się, że niewielkie ilości tego enzymu są w stanie szybko rozpuścić nawet dużą skrzeplinę zatykającą tętnicę. Od wprowadzenia streptokinazy do leczenia zaczęło skutecznie ratować chorych z zawałem serca oraz w innych chorobach krążenia, w których powstawały podobne problemy zdrowotne.

Streptokinaza - jak jest efektywna leczniczo?

Masowe badania udokumentowały, że streptokinaza - obecnie stosowana powszechnie w leczeniu zawału - obniżyła znacznie liczbę zgonów. Szacuje się, że dzięki jej wprowadzeniu do lecznictwa śmiertelność w świeżym zawale serca zmniejszyła się od 25-do 50%.

Jakie leki są obecnie stosowane w rozpuszczaniu skrzeplin w naczyniach krwionośnych?

Obecnie najczęściej stosowanym lekiem jest wspomniana streptokinaza. Z nowszych (niestety znacznie droższych leków) stosuje się też nieco bardziej skuteczną alteptazę - (enzym rekombinowany metodami inżynierii genetycznej), tkankowy aktywator plazminogenu (rt-PA) i inne leki. Zastosowanie alteptazy (rt-PA), w porównaniu ze streptokinazą, wiąże się ze względnym zmniejszeniem ryzyka zgonu, ale też z większym ryzykiem wystąpienia powikłań krwotocznych i znacznie większym kosztem. W Europie i w Polsce najczęściej stosuje się streptokinazę.

Co wiemy o efektywności leczniczej heparyny u chorych z zawałem?

Stosowanie heparyny u osób z zawałem serca, otrzymujących już leczenie trombolityczne i kwas acetylosalicylowy wykazało, że lecząc każdy tysiąc chorych można dzięki temu dodatkowo zapobiec 5 zgonom, u trzech osób zapobiec ponownym zawałom i u jednego zapobiec zatorowi płucnemu. Natomiast wskutek stosowania heparyny u 3 chorych mogą wystąpić dodatkowe powikłania w postaci krwawienia.

W jakim stopniu efektywność leczenia zawału zależy od leków?

W bardzo dużym. Leki rozpuszczające skrzeplinę tamującą przepływ krwi w tętnicach wieńcowych są już bardzo skuteczne. Niezbędne jest jednak spełnienie wspomnianego już wyżej warunku - leczenie powinno zacząć się nie później, niż po 6 godzinach od początku zawału! Taki bowiem okres czasu wytrzyma serce, zanim ulegnie martwicy. Maksymalne zwiększenie skuteczności leczenia zależy więc w znacznej części nie tyle od leku, ile od sprawności pogotowia oraz od ...wiedzy i roztropności samych pacjentów i ich rodzin. Chodzi bowiem o to, aby posiadać elementarną znajomość objawów zawału mięśnia sercowego i udzielić choremu niezbędnej pomocy, jak też nie zwlekać z wezwaniem pogotowia.

RYZYKO ZAWAŁU

Co nas chroni przed ryzykiem zawału?

1.Wiek do 20 lat> W tym okresie zawały zdarzają się niezwykle rzadko

2.Płeć – kobiety zapadają na zawał prawie 3 razy rzadziej, niż mężczyźni

3.Prawidłowe odżywianie i życie bez nałogów.

4.Umiejętność odprężania psychicznego

5.Aktywność fizyczna.

Jakie cechy zdrowia i stylu życia zwiększają ryzyko zawału?

1.Wiek, po 40 roku życia

2.Płeć (mężczyźni zapadają częściej)

3.Nadciśnienie tętnicze

4.Papierosy

5.Nadmiar tłustych pokarmów i otyłość

6.Cukrzyca (I i II typu)

7.Wysoki poziom kwasu moczowego we krwi

8.Nieruchliwy tryb codziennego życia i chroniczne przepracowanie

9.Lekceważenie kontrolnych badań lekarskich

Miażdżyca tętnic jest najczęstszą przyczyną występowania ostrej niewydolności wieńcowej i zawału.

Zmiany miażdżycowe w tętnicach, powodują ich zwężenie, twardnienie oraz zaburzenia w skurczu. Rozwój tych zmian rozpoczyna się we wczesnym dzieciństwie i postępuje przez całe życie. Zatrzymanie postępów miażdżycy można osiągnąć dzięki zdrowemu, antycholesterolowemu stylowi życia oraz stosowaniu odpowiedniej diety. Leczenie farmakologiczne jest uzasadnione tylko wówczas, gdy stosowanie diety co najmniej przez 6 tygodni nie przynosi spodziewanych rezultatów. Podawanie leków musi być długotrwałe.

czynnikiem zapoczątkowującym miażdżycę jest uszkodzenie śródbłonka tętnic,
czyli komórek wewnętrznej warstwy tętnicy przez następujące czynniki:
*mechaniczne (np nadciśnienie)i z tętnic "robią się balony". Na marginesie
prawdziwą przyczyną jest brak elementów z pożywienia uniemożliwiających
regenerację ścianek tętnic.
*chemiczne: zwiększona ilość cholesterolu i NIEDOTLENIENIE
*bakterie, wirusy i osłabienie systemu immunologicznego ułatwiające wtargnięcie
mikrobów do organizmu.

uwarunkowania genetyczne

miażdżyca nierzadko powodowana jest nieodpowiednim sposobem odżywiania się,

Przebieg choroby
choroba rozwija się pod wpływem rożnych czynników, najpierw dochodzi do uszkodzenia błony wewnętrznej naczyń tętniczych, następuje modyfikacja ścian tętnicy oraz tworzenie tkanki łącznej, powstaje płytka miażdżycowa, a rozrastając się zwęża światło tętnic. W dalszym etapie płytka ulega zwapnieniu, jej budulcem zaś zasadniczo są lipidy- cholesterol i jego estry. W pierwszej fazie uszkodzona wewnętrzna błona tętnicy powoduje drobne zakrzepy, później zakrzepy zwiększają się na skutek pękania płytki miażdżycowej, z czasem dochodzi do całkowitego zatoru w danej tętnicy i krążenie w niej zostaje przerwane. Konsekwencją tego procesu natomiast jest martwica danego obszaru organizmu, dochodzi do zawa

Zator tętniczy i zakrzepica

W przypadku zatoru tętniczego i zakrzepicy w tętnicy dochodzi do zatoru, który uniemożliwia prawidłowy przepływ krw

Zator tętniczy spowodowany jest przez materiał zatorowy przenoszony z prądem krwi. Materiałem zatorowym jest najczęściej skrzeplina, rzadziej fragmenty tkanki nowotworowej czy kryształy cholesterolu.

Zakrzepica powstaje w wyniku odwodnienia, w wyniku którego w zmienionej miażdżycowo tętnicy dochodzi do zagęszczenia krwi. Przyczyną zagęszczenia krwi może być również obniżenie ciśnienia tętniczego krwi.

Jakie objawy towarzyszą chorobie?

Powstający materiał zatorowy może dawać objawy pod postacią udaru mózgu, niedokrwienia kończyn dolnych (np. palców stóp – zespół „niebieskich palców”) lub jelit bądź zawału nerki. Czasem są one pierwszą oznaką tętniaka. Do zakrzepicy może też dochodzić w jamach chorego serca i na jego zastawkach. Stąd zatory wędrują m.in. do kończyn dolnych, odpowiadając za 40% przypadków ostrego niedokrwienia kończyny. Z prawej części serca oraz z żył systemowych zatory płyną do tętnic płucnych, powodując tzw. zatorowość płucną, która jest stanem zagrożenia życia. Inną jednostką chorobową związaną z zakrzepicą i zatorowością tętniczą jest ostre niedokrwienie jelit, które objawia się jako tzw. „ostry brzuch” i może powodować martwicę jelit oraz zgon.

Jakie badania należy wykonać, aby zdiagnozować chorobę?

Rozpoznania dokonuje się za pomocą badań laboratoryjnych takich jak: EKG, enzymy mięśnia sercowego, parametry układu krzepnięcia, stężenie mioglobiny w moczu, pH krwi i stężenie dwuwęglanów, elektrolity.

Wykonuje się też inne badania nieinwazyjne takie jak: termometria, pletyzmografia, USG kończyn dolnych i USG - Colour duplex Doppler, przezskórne pomiary pH i PO2, kapilaroskopia, tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny. Badanie inwazyjne takie jak: angiografia zwykła lub subtrakcyjna, pozwala na dokładne ustalenie umiejscowienia zwężenia tętnicy.

Jakie są metody leczenia?

Przy rozpoznaniu zatoru i zakrzepicy niezwykle ważne jest szybkie wdrożenie leczenia. Najczęściej prowadzi się ogólną heparynizację. W przypadku, gdy kończyna zachowuje żywotność stosuje się leczenie objawowe (heparyna, arteriografia). Jeśli ryzyko operacyjne jest niskie wykonuje się embolektomię z użyciem balonu. Stosuje się urokinazę dotętniczo bądź leki przeciwzakrzepowe. Jeśli natomiast ryzyko operacyjne jest wysokie stosuje się leczenie trombolityczne i operuje się zmienione naczynia.

Do jakiego specjalisty należy się zgłosić?

Kardiolog inwazyjny, kardiochirurg, chirurg naczyniowy.

Na czym polega profilaktyka tej choroby?

Należy zachowywać odpowiednią masę ciała, zwalczać otyłość, zwiększać aktywność fizyczną, pić odpowiednią ilość płynów. Chorzy z ryzykiem wystąpienia zakrzepicy powinni nosić specjalne pończochy oraz stosować leki przeciwzakrzepowe.

WAZNE

Niezwykle istotnym czynnikiem chroniącym przed np. zawałem serca czy udarem mózgu jest picie odpowiednich ilości wody, a szczególnie w czasie upalnych dni. Wiele osób straciło życie właśnie w wyniku odwodnienia organizmu, które doprowadziło do nadmiernego zgęszczenia krwi i zgonu w wyniku pojawienia się zatoru w naczyniach wieńcowych serca lub tętnicach znajdujących się w mózgu. I bardzo często – tak jak to było w przypadku mojej Mamy – są to osoby, które mają normalny poziom cholesterolu i trójglicerydów, a pomimo tego straciły życie w wyniku zawału serca czy udaru mózgu. Charakterystyczne jest to, że najczęściej dochodzi do tego podczas gorących letnich dni. Jest tak, ponieważ picie nieodpowiednich ilości wody i dieta uboga a w warzywa i owoce, a składająca się w głównej mierze z nabiału czy mięsa, prowadzi do odwodnienia organizmu i niebezpiecznego zagęszczenia krwi. W takiej sytuacji zator wywołany jest w głównej mierze przez zlepiające się płytki krwi, które wraz z cholesterolem i trójglicerydami prowadzą do blokady naczynia krwionośnego i zgonu. Dlatego niezwykle ważne jest, aby szczególnie w czasie upalnych dni pić tak dużo wody, aby mocz był bezbarwny, pamiętając też o tym, że wszystkie pokarmy pochodzenia zwierzęcego (produkty mięsne, nabiałowe, ciasta, słodycze, placki, naleśniki itp.) zagęszczają krew, natomiast roślinne, a szczególnie warzywa i owoce rozrzedzają. Najlepiej jest trzymać się prostej zasady, według której najlepszym sprawdzianem tego czy w organizmie znajduje się dostateczna ilość wody jest barwa moczu, który powinien by bezbarwny lub bladożółty. Najlepsza do picia jest woda miękka (znaczniej mniej mineralizowana), a nie twarda, gdyż ta druga choć zawiera więcej magnezu, to zawiera niekorzystny w tym przypadku rodzaj wapnia, który może odkładać się w ścianach naczyń krwionośnych przyśpieszając rozwój miażdżycy: „W przypadku arteriosklerozy, odkładający się osad złożony jest w większej części z WAPNIA. Arteroskleroza natomiast oznacza głównie proces odkładania się tłuszczy. W obu przypadkach skutki są takie same - utrudniony przepływ krwi prowadzi do nadciśnienia, dusznicy bolesnej czy zawału serca” (ENCYKLOPEDIA ZDROWEGO ŻYWIENIADR J. BALCH). „Pomimo tego, że uważa się, iż umieralność z powodu chorób serca jest niższa na obszarach, gdzie pije się twardą wodę, to jednak my uważamy, że wapń znajdujący się w twardej wodzie posiada niekorzystny wpływ na serce, tętnice i kości. Twarda woda odkłada wapń i inne składniki mineralne poza tymi strukturami, podczas gdy wapń i magnez, które są korzystne dla organizmu, znajdują się wewnątrz tych struktur” (ENCYKL. ZDROWEGO ŻYWIENIA, dr J. Bulch, str. 45).

Prowadzone w USA badania 11–13-latków oraz tętnic wieńcowych w sercach młodych ofiar wypadków komunikacyjnych wykazały, że już w tak wczesnym wieku zaczyna się istotna miażdżyca. Procesy miażdżycowe zaczynają się zatem już w dzieciństwie
Miażdżyca w tętnicach szyjnych i mózgowych zaburza znacząco naturalną autoregulację dopływu krwi do mózgu. Częściowo „zatkane” i mało elastyczne, twarde ścianki naczyń nie reagują lub reagują za słabo na spadek ciśnienia lub na jego wzrost. Gdy wysokie ciśnienie jeszcze wzrośnie, ścianka może pęknąć. Krew wylewa się wtedy poza naczynie. Tak powstaje krwotok, czyli wylew krwi do mózgu.
zmiany degeneracyjne tętnic, prowadzące do zarastania naczyń i niedokrwienia narządów. Schorzenie to dotyczy szczególnie serca, mózgu oraz kończyn dolnych.

Jej przyczyną są
•siedzący tryb życia
•dieta zasobna w tłuszcze zwierzęce
•cholesterol,nadwaga
•cukrzyca
•palenie tytoniu
•zaawansowany wiek

Zmiany miażdżycowe mogą umiejscawiać się na dłuższych lub krótszych odcinakach w różnych tętnicach: aorty, tętnic biodrowych, udowych, podkolanowych itd. Możliwe jest także występowanie zwężeń w wielu tętnicach jednocześnie (miażdżyca uogólniona). W zależności od poziomu, na którym znajdują się niedrożne odcinki, chromanie przestankowe dotyczy łydek, ud lub/i pośladków.

Ocenia się dystans chromania, to znaczy ilość metrów, jaką może przejść pacjent do czasu wystąpienia bólu. W skrajnych przypadkach ból jest obecny stale a niedokrwienie prowadzi do martwicy. W tych przypadkach konieczna jest amputacja kończyny. Aby uniknąć tej ostateczności należy wcześnie rozpocząć leczenie. Metodą z wyboru jest chirurgia naczyniowa - wszczepianie stentów (jeśli umożliwiają to warunki anatomiczne) lub protez naczyniowych omijające zwężenia.

Jest skutki to:
•choroba niedokrwienna
•zawał serca
•udar mózgu

W zależności od miejsca występowania patologicznych zmian, wyróżnia się kilka typów tej choroby:

- miażdżyca tętnic, zmniejszone wówczas światło tętnic przyczynia się do gorszego ukrwienia narządów;

- miażdżyca mózgu powoduje początkowo drażliwość, łatwe męczenie się, wraz z rozwojem choroby zaś następują kłopoty z pamięcią, zmiana charakteru pacjenta, zaburzenia mowy, świadomości, może dojść do udaru;

- miażdżyca naczyń wieńcowych nierzadko prowadzi do zawału serca, przy czym osoby starsze przechodzą zawał znacznie ciężej niż ludzie młodzi;

- miażdżyca tętnic obwodowych odnosi się zazwyczaj do tętnicy brzusznej, która powodując ucisk tętnicy biodrowej skutkuje niedokrwieniem kończyn dolnych. Pacjent cierpi wówczas na ostry ból, który pojawia się w późniejszej fazie bez względu na wysiłek fizyczny, w różnych porach dnia i nocy.

Przyczyny miażdżycy

Na pojawienie się choroby wpływają różne czynniki, jej rozwój bardzo przyspiesza m. in. palenie papierosów, dym tytoniowy dostaje się do płuc i dalszych elementów układu krążenia skutkując uszkodzeniem śródbłonka tętnic, negatywnie wpływa na lipoproteiny osocza, przyczynia się do zwiększonej gotowości zakrzepowej krwi. Podobnie wpływa na rozwój choroby palenie bierne. Ponadto miażdżyca nierzadko powodowana jest nieodpowiednim sposobem odżywiania się, otyłością, brakiem aktywności fizycznej, stresem. Schorzenie nasilają także inne dolegliwości- cukrzyca i nadciśnienie. Pozostałe przyczyny to uwarunkowania genetyczne, wiek, zanieczyszczenie środowiska, również płeć – mężczyźni częściej zapadają na miażdżycę.

Miażdżyca polega na odkładaniu się złogów cholesterolu w ścianach naczyń tętniczych. Tętnice to nasza autostrada do poruszania się krwi po całym ciele, więc gdy na jej drodze zbierają się złogi cholesterolu, dochodzi do zwężenia naszej drogi czyli tętnic. Miejsce to zaczyna wapnieć i w ten sposób tętnice stają się mniej elastyczne. Dodatkowo w tych miejscach zmian występują ubytki śródbłonka, gromadzą się tam płytki krwi i powstają zakrzepy. Pęknięcie narastającego zakrzepu może prowadzić do udaru mózgu, choroby serca.

Do rozwoju miażdżycy dochodzi w sytuacji kiedy naczynia krwionośne są osłabione i zaczynają pękać. Spowodowane jest to chronicznym niedoborem witamin, które odpowiadają za kondycję naczyń krwionośnych (witamina A, C, E).

Gdy dochodzi do pęknięcia, szczeliny nasz organizm musi się bronić, gdyby tak nie było, pęknięcia powiększałyby się i dochodziłoby do wyciekania krwi. Nasze naczynia krwionośne służą do transportowania krwi po całym organizmie. Może dojść do śmierci w momencie, kiedy krew wydostanie się na zewnątrz przez dziurawe naczynia. Cholesterol jest składnikiem opatrunków, które są wykorzystywane przy łataniu uszkodzeń.

W ten sposób dochodzi do zawału serca, gdy do najważniejszego miejsca w organizmie jakim jest serca nie dochodzi krew.

Miażdżyca jest spowodowana naturalną próbą naprawczą uszkodzonych naczyń krwionośnych. Objawy miażdżycy są nie wyczuwalne do ludzkiego oka, dlatego trudno jest wykryć miażdżycę.

Cholesterol jest skladnikiem opatrunkow, ktore wykorzystuje przy naprawie uszkodzen naczyn krwionosnych.
Ksiazka prof. niem. ,, Mity o cholesterolu,, twierdzi ,ze wysoki cholesterol nie ma wplywawu na miazdzyce i choroby serca.

Niedobór witamin i minerałów to główny czynnik osłabienia naczyń krwionośnych, ale swój duży udział mają w tym jeszcze: spożywanie alkoholu, uciążliwy i długotrwały stres, palenie papierosów, brak aktywności fizycznej, dieta uboga w witaminy i minerały.

Coraz więcej dowodów gromadzi się na poparcie tezy, że pełne pokrycie zapotrzebowania organizmu na witaminy antyoksydacyjne tj. witaminę E, C i beta karoten, jest ważne w profilaktyce miażdżycy. Witaminy te chronią, jak już wspomniano, cholesterol i inne lipidy przed utlenianiem. Pełne pokrycie zapotrzebowania możliwe jest poprzez wysokie spożycie warzyw, owoców, pieczywa razowego i płatków owsianych

Zalecenia dotyczące wyboru produktów.
Wybieraj	Unikaj
Produkty zbożowe: razowy chleb, chleb Grahama; grube kasze: gryczana, jęczmienna; makaron bez jaj; płaki owsiane	Pieczywo cukiernicze: ciasto, ciastka, torty. Makaron i kluski zawierające jaja.
Mleko, sery: mleko chude, najlepiej po zebraniu warstwy tłuszczu z powierzchni, mleko w proszku, odtłuszczone - 2 szklanki dziennie; chudy jogurt, chude sery.	Mleko pełne. Tłusty twaróg, żółte sery.
Produkty białkowe: chudy drób - kurczęta, indyki; ryby, nasiona roślin strączkowych: groch, fasola, soja; chude gatunki wędlin: polędwica, szynka, kiełbasa szynkowa. Pożądane jest ograniczenie spożycia mięsa, wędlin i drobiu do 100 g/dobę	Tłuste gatunki mięsa, wędlin: kiełbasy, parówki, serdelki; Tłusty drób: gęś, kaczka; Podroby: wątroba, mózg, nerki, płuca, serca; wędlina podrobowa: kiszka, pasztetowa, kiszka wątrobiana, salcesony; Żółtka jaj nie więcej niż 2 na tydzień (włączając w to zółtka zawarte w wypiekach i in.). Białka bez ograniczeń. Krewetki, kawior.
Warzywa, owoce, ziemniaki - do 1000 g dziennie	Orzech kokosowy
Tłuszcze (w umiarkowanych ilościach) Oleje: sojowy, słonecznikowy, kukurydziany, rzepakowy, oliwkowy, Margaryny wysokogatunkowe. Spożywanie 2 łyżek stołowych oleju lub/i margaryny dziennie.	Masło, śmietana, smalec, słonina, boczek.

Arterioskleroza to inaczej miażdżyca - choroba naczyń krwionośnych, która w największym stopniu oddziałuje na kondycję serca. Objawia się między innymi uczuciem ciągłego zmęczenia, drętwieniem rąk, nadwrażliwością na zimno.

miażdżyca wedlug dr Ratha wskazują i powstaje na najbardziej
obciązonych odcinkach tzn. w okolicach serca, i jest pewnego rodzaju procesem
naprawczym gdy na skutek przepompowań a przy tym braku kolagenu powstaja
uszkodzenia arterii, przy wysokiej podaży witaminy C naturalnego
pochodzenia miazdzyca cofa sie, co dr Rath potwierdza w swych badaniach,
szczelne arterie sa tez blokadą dla rozsiewu raka.

Im bardziej jest zaawansowana, tym gorzej pracuje cały organizm. Bo blaszki miażdżycowe nie odkładają się tylko w jednym miejscu, skąd moglibyśmy je usunąć. Podstępnie atakują cały organizm. A ponieważ jest to proces bezbolesny, dopiero gdy tętnice są zwężone co najmniej o połowę, zauważamy, że dzieje się coś złego. Serce, do którego dociera zbyt mało krwi bogatej w tlen i składniki odżywcze, staje się coraz słabsze. A – co gorsza – musi wykonać większą pracę, ponieważ zniszczone miażdżycą naczynia są mniej elastyczne i gorzej transportują krew. Gdy miażdżyca rozprzestrzenia się, niszczy serce, a wtedy cierpi cały organizm.
Niedotleniony mięsień sercowy z trudem pompuje krew do poszczególnych narządów, które zaczynają chorować. Objawia się to często uczuciem ciągłego zmęczenia, zaburzeniami oddychania, drętwieniem rąk, nadwrażliwością na zimno, kurczami łydek lub dokuczliwymi bólami głowy, a nawet utratą wzroku. Przy bardziej zaawansowanej chorobie dochodzi do niewydolności nerek, zaburzeń erekcji, kłopotów z pamięcią i koncentracją.

Miażdżyca zaczyna się niewinnie: coraz częściej mamy zadyszkę po wejściu na pierwsze piętro i nawet po krótkim spacerze bolą nas łydki. Skończyć się może zawałem serca, udarem mózgu, amputacją nogi.

Każdy nasz narząd opleciony jest siecią naczyń krwionośnych. To nimi do wszystkich tkanek dociera życiodajna krew niosąca składniki odżywcze, które zapewniają prawidłową pracę całego organizmu. Zdrowe tętnice przypominają gładkie elastyczne rurki. Kurczą się i rozszerzają, co zapewnia swobodny przepływ krwi. Niestety, z wiekiem naczynia twardnieją. Na ścianach tętnic odkładają się cząsteczki tłuszczu, białka i sole wapienne. Proces ten zaczyna się już u nastolatków.

Podstępna blaszka

W naszej krwi krążą cząsteczki cholesterolu. Jest to związek tłuszczowy, który wyglądem przypomina miękki wosk. Wątroba produkuje go ok. 2 gramów na dobę. Znacznie większe ilości dostarczamy organizmowi wraz z jedzeniem. Cholesterol potrzebny jest nam m.in. do dobrego trawienia, do wydzielania hormonów (głównie płciowych) oraz do produkcji i przyswajania witaminy D.
Jeśli we krwi krąży zbyt dużo cholesterolu (zwłaszcza tego o niskiej gęstości, czyli LDL), odkłada się on w ścianach tętnic w postaci tzw. złogów, inaczej blaszki miażdżycowej. Zwężają one i usztywniają naczynia. Proces ten nazywany jest miażdżycą (arteriosklerozą). Choć złogi cholesterolowe mogą się pojawić w każdej tętnicy, najczęściej powstają w wieńcowych serca, szyjnych, które zaopatrują mózg w krew oraz tętnicach doprowadzających krew do nóg.

Od stóp do głów

Na skutek osadzania się blaszki miażdżycowej naczynia krwionośne zwężają się i krew ma coraz większe trudności, by się przez nie przecisnąć. Serce, które działa jak pompa, przyspiesza pracę i krew płynie szybciej. Dzięki temu do poszczególnych narządów dociera tyle krwi, ile trzeba, ale jednocześnie jest to nadmierny wysiłek dla samego serca. Mięsień rozrasta się więc, żeby sprostać zadaniu i... domaga się większej porcji utlenowanej, odżywczej krwi. Tymczasem zwężone blaszką miażdżycową tętnice wieńcowe są zbyt wąskie, by rozrośnięty mięsień dostał tyle krwi, ile potrzebuje. Dochodzi do niedotlenienia serca. Powoduje to bóle w klatce piersiowej zwane wieńcowymi (tzw. dusznicę bolesną). Z czasem ból taki pojawia się nawet po niewielkim wysiłku.
W zaawansowanej miażdżycy złogi cholesterolowe mogą zajmować więcej niż połowę przekroju naczynia. Pod wpływem np. podwyższonego ciśnienia wewnętrzna ściana naczynia może pękać. Szybko sklejające się w miejscu pęknięcia płytki krwi tworzą skrzep, który w każdej chwili może się oderwać od ścianki i z krwią popłynąć np. w kierunku serca (dochodzi wtedy do zawału), mózgu (dochodzi do udaru), płuc (powstaje zator).
Na skutek miażdżycy zarostowej tętnic często dochodzi także do znacznego niedokrwienia nóg. Może to doprowadzić do martwicy części tkanek. Powstają wówczas niegojące się owrzodzenia, które w skrajnych przypadkach mogą być przyczyną amputacji nogi.

Niepokojące objawy

Wzrost ilości cholesterolu we krwi lub nieprawidłowa proporcja jego frakcji zwykle przez długi czas nie daje żadnych niepokojących objawów. Dopiero gdy nasze tętnice zwężone są co najmniej o połowę, zauważamy, że coś jest nie tak: łatwiej się męczymy, możemy mieć trudności z koncentracją i zapamiętywaniem. W bardzo rzadkich przypadkach złogi cholesterolowe odkładają się w skórze i widać je jako żółte zgrubienia, zwykle w okolicy powiek, w zgięciu łokcia, pod piersiami. Mogą się też tworzyć w postaci guzków na ścięgnach nadgarstków i ścięgnie Achillesa.

Podglądanie tętnic

Niestety, nie ma jednego specjalistycznego badania, które pozwoliłoby z całą pewnością potwierdzić miażdżycę. Gdy w tętnicach jest już bardzo dużo blaszki miażdżycowej, można ją wykryć za pomocą USG. Na monitorze widać wtedy poszerzenie oraz pogrubienie ścian naczyń. Przydatne jest badanie USG z przystawką Dopplera, dzięki któremu lekarz może ocenić zaburzenia przepływu krwi przez naczynia.
Stan tętnic wieńcowych pozwala ocenić tomografia komputerowa i koronarografia. Ryzyko zagrożenia miażdżycą można też oszacować, badając poziom całkowitego cholesterolu, jego frakcji LDL (złej) i HDL (dobrej) oraz stężenie triglicerydów we krwi.

Naczynia krwionośne, zależnie od pełnionej funkcji, mają różne rozmiary. Największe, czyli tętnice, mogą mieć grubość kciuka. Te, które dochodzą do serca, nazywane są wieńcowymi, bo jak wieniec otaczają nasz najważniejszy mięsień. Tętnice rozgałęziają się na tętniczki, a te przechodzą w naczynia włosowate (inaczej włośniczki lub kapilary) - najcieńsze i najliczniejsze z naczyń krwionośnych.
Z włośniczek krew wpływa do nieco szerszych naczyń zwanych żyłkami. Przechodzą one w żyły, którymi krew płynie w kierunku serca. Czyli krew z serca wypływa tętnicami, a powraca żyłami. Ciśnienie krwi w żyłach jest niższe niż w tętnicach.

Leki i zabiegi

By obniżyć poziom cholesterolu, lekarze zalecają odpowiednie leki. Z preparatów nowszej generacji mają do dyspozycji fibraty, które podnoszą poziom dobrego cholesterolu (np. lipanthyl, lipostat, bezamidin) i statyny (np. vasilip, zocor), które obniżają poziom złego cholesterolu oraz triglicerydów, a podnoszą stężenie dobrego. Statyny przyczyniają się do spowolnienia, a nawet cofania się zmian miażdżycowych w tętnicach wieńcowych. Bywa jednak, że leki to zbyt mało, by uratować nas np. przed zawałem serca czy udarem mózgu. Czasem lekarze muszą zastosować radykalne środki:

Balonikowanie. Przez niewielkie nacięcie (najczęściej w pachwinie) wprowadza się cewnik do tętnicy. Jego ruchy lekarz śledzi na monitorze. Gdy cewnik dotrze do miejsca największego zwężenia, specjalny balonik wprowadzony przez cewnik zwiększa swoją objętość i w ten sposób kruszy złogi cholesterolowe. Okruchy wyciąga się cewnikiem na zewnątrz i tętnica się rozszerza.
Stenty. Żeby tętnica nie zarastała na nowo blaszką miażdżycową, umieszcza się w jej wnętrzu tzw. stent. To krótka rurka wykonana z cienkiej siateczki. Często stenty nasącza się specjalnymi substancjami (np. rapamycyną), by na siatce nie osadzała się blaszka miażdżycowa.
By passy. Jeżeli nie udaje się udrożnić tętnicy, niezbędny bywa zabieg tzw. pomostowania. Pobiera się fragment zdrowej żyły, np. z nogi pacjenta, i wszywa się jednym końcem powyżej, a drugim poniżej przeszkody (czyli nagromadzenia blaszki miażdżycowej) blokującej przepływ krwi. Po zabiegu pomostowania drożnym by-passem krew będzie wartko płynąć.

Zbadaj poziom cholesterolu

Nie ma jednej, wspólnej dla wszystkich ludzi normy poziomu cholesterolu. Jego stężenie zależy bowiem, m.in. od tego, ile człowiek ma lat, czy jest ogólnie zdrowy, czy cierpi np. na cukrzycę, nadciśnienie, czy pali papierosy, czy prowadzi aktywny tryb życia. W krajach europejskich przyjęto, że u dorosłego człowieka stężenie całkowitego cholesterolu we krwi nie powinno być wyższe niż 200 mg/dl (np. w USA - 220 mg/dl). Jeśli jest większe - trzeba wykonać badania frakcji cholesterolu (LDL i HDL) oraz stężenia triglicerydów.

Cholesterol całkowity – stężenie prawidłowe poniżej 200 mg/dl
Frakcja LDL (zły cholesterol) – stężenie prawidłowe poniżej 130 mg/dl
Frakcja HDL (dobry cholesterol) – stężenie prawidłowe powyżej 45 mg/dl
Triglicerydy – stężenie prawidłowe poniżej 200 mg/dl

Jeśli stężenie cholesterolu jest niewiele podwyższone, można spróbować obniżyć jego poziom, przechodząc na dietę niskotłuszczową, zwiększając ilość warzyw i owoców w menu, zrzucając nadwagę, systematycznie uprawiając sport, unikając stresów, wysokoprocentowych trunków i kofeiny oraz rezygnując z palenia papierosów.
Warto spróbować. Przekonują nas do tego naukowcy amerykańscy, którzy przeprowadzili ciekawy eksperyment. Blisko 400 ochotnikom zmierzyli najpierw bardzo dokładnie poziom cholesterolu LDL i HDL, a potem podzielili ich na cztery grupy. Pierwsza w ogóle nie zmieniła swojego dotychczasowego trybu życia. Druga zaczęła intensywnie uprawiać sport. Trzecia przeszła na dietę niskotłuszczową, a czwarta grupa zarówno uprawiała sport, jak i była na diecie niskotłuszczowej. Eksperyment trwał przez rok. Po tym czasie ponownie zmierzono ochotnikom cholesterol we krwi. Okazało się, że LDL obniżył się zdecydowanie tylko w czwartej grupie, która była aktywna i odżywiała się rozsądnie.
Niskotłuszczowa dieta i ruch mogą obniżyć poziom cholesterolu tylko o 10 proc. Ale owo "tylko" to czasem szansa na życie. A więc do dzieła!

Zmień dietę

Podwyższony poziom cholesterolu zwykle towarzyszy otyłości brzusznej. By się przekonać, czy mamy taki typ otyłości, wystarczy centymetrem zmierzyć obwód talii. Jeśli u kobiety jest większy niż 89 cm, a u mężczyzny 102 cm, to sygnał, że trzeba się odchudzić. Ale tak, by jednocześnie zbić poziom cholesterolu. Co i jak jadać?

Mleko i jego przetwory. Pij to o obniżonej do 2 proc. zawartości tłuszczu. Śmietanę zastąp jogurtem naturalnym, zaś masło miękką margaryną. Unikaj tłustych serów żółtych i topionych.
Mięso i wędliny. Wybieraj mięso chude, czyli z indyka, kurczaka, królika i cielęce. Unikaj mięsa gęsi, kaczki, wieprzowiny i podrobów. Z drobiu usuwaj skórkę. Mięso gotuj, duś bez obsmażania, piecz w folii, na ruszcie. Nie smaż (zwłaszcza w panierce, która jak gąbka pochłania tłuszcz). Z wędlin jadaj drobiowe, chudą szynkę i polędwicę. Zdecydowanie unikaj pasztetów, salcesonu, konserw mięsnych.
Ryby. Nie jedz zbyt często np. węgorza, śledzi, siei, sielawy, tuńczyka, natomiast jadaj co najmniej dwa razy w tygodniu np. filet z dorsza, lina, łososia morskiego, sandacza. Przyrządzaj ryby z rusztu lub gotowane. Świetnie smakują dania z ryb przyrządzone na parze.
Jaja. W całości zjadaj tylko raz w tygodniu. Jeśli lubisz, możesz jeść więcej samego białka, w którym nie ma cholesterolu.
Produkty zbożowe. Pieczywo białe zastąp ciemnym. Wybieraj kasze, płatki owsiane i ciemne makarony (np. gryczany).
Owoce i warzywa. Jedz ich jak najwięcej, nawet do 2 kg dziennie (włączając w to ziemniaki). Są bogate w witaminy i błonnik. Błonnik, zwłaszcza ten rozpuszczalny w wodzie, zmniejsza stężenie cholesterolu we krwi.
Tłuszcze. Używaj olejów roślinnych najlepiej do potraw na surowo. Nie sięgaj po smalec, słoninę, twarde margaryny. Chleba najlepiej nie smaruj.
Forum

Zakrzepica,miażdżyca.Mój dziadek właśnie zmarł na zakrzepice ,przez tą zakrzepicę dostawał udarów mózgu. Nie dostawał krwi do nogi,i w tym momencie krew nie dostawała się też do mózgu,dlatego dostawał udarów mózgu.

Jak uchronić naczynia przed miażdżycą i serce przed zawałem?

Najlepiej to uciekać na własnych nogach. Aplikując organizmowi codzienną porcję ruchu zapewniamy sercu i naczyniom krwionośnym sprawność i dobrą kondycję. W wyniku uprawiania systematycznych ćwiczeń fizycznych dochodzi do podwojenia a nawet potrojenia sieci naczyń krwionośnych, zwiększenia ich przekroju i nasilenia przepływu krwi. Dzięki narastającej liczbie dróg transportujących krew, serce jest lepiej odżywione, mocniejsze i silniejsze. Jednym słowem - nie boi się zawału. Ponadto ruch sprawia, że krew staje się rzadsza, a przy tym zawiera większą ilość czerwonych krwinek odpowiedzialnych za transport tlenu. Jednocześnie dochodzi do zmniejszenia ciśnienia tętniczego, poziomu triglicerydów i "złego" cholesterolu (LDL) oraz podwyższenia "dobrego" ( cholesterol HDL). Zmniejsza się również otłuszczenie ciała i szereg napięć psychicznych związanych ze stresem. Korzyści jest więc sporo. Aby jednak trening fizyczny przynosił korzyści naszemu sercu muszą być spełnione poniższe zasady :

- wysiłek musi mieć charakter tlenowy ( najlepiej marsze, jogging biegi, jazda na rowerze)
- powinien być wykonywany systematycznie, min. 3 razy w tygodniu (najlepiej codziennie)
- powinien być średniointensywny, powodujący przyspieszony oddech, ale nie zadyszkę
- musi być wykonywany nieprzerwanie, w jednakowym tempie, min 40 min

W jaki sposób powinniśmy postępować, aby problem miażdżycy nigdy nas nie dotyczył?

Właściwa dieta, czyli:
- Regularne spożywanie w miarę częstych a nie obfitych posiłków. ( Małe posiłki nie zwiększają tak poziomu cukru i poziomu lipidów we krwi, jak duże)
- Unikanie cukrów prostych ( słodycze, ciastka)
- Dodawanie do każdego posiłku warzyw lub owoców. (Które są bogate w naturalne przeciwutleniacze wit C, beta-karoten, likopen, luteinę). (Ponad to zawarty w nich błonnik rozpuszczalny może wiązać nadmiar tłuszczów w pożywieniu)
- Ograniczenie tłuszczy zwierzęcych. (Tłuszcze zwierzęce są źródłem cholesterolu) a zastąpienie ich tłuszczami roślinnymi
- Spożywanie przynajmniej dwa razy w tygodniu tłustej ryby morskiej (gdyż są one bogate w nienasycone kwasy tłuszczowe:omega-3, działające antyzakrzepowo).
- Wzbogacać swoje posiłki w przyprawy zbijające poziom złego cholesterolu.
Zdrowy styl życia:
- Unikanie sytuacji stresowych
- Regularne uprawianie sportów tlenowych (jazda na rowerze, pływanie, piesze wycieczki, jogging).
- Nie palenie tytoniu.
- Nie nadużywanie alkoholu. ( Nadmierne spożycie alkoholu powoduje wzrost stężenia trójglicerydów we krwi. Natomiast niewielka konsumpcja czerwonego wina działa przeciwzakrzepowo)
- Szeroko pojęta aktywność ruchowa. ( Np. wchodzenie po schodach, zamiast korzystania z windy, chodzenie na piechotę na dystansach stosunkowo za krótkich na uruchamianie samochodu, spacery z rodziną itp.)

Miażdżyca i klimakterium

Jak powstaje miażdżyca?

Wraz początkiem klimakterium kończy się niestety era ochrony układu krwionośnego kobiet. Dotychczas odpowiedni poziom estrogenów dawał nam fory w tej dziedzinie w stosunku do mężczyzn. Kiedy ilość estrogenów spada, pogarsza się stan serca i naczyń krwionośnych.

Obniżenie poziomu estrogenów związane z klimakterium sprzyja nadciśnieniu tętniczemu.

Mniejsza ilość estrogenów sprzyja również zaburzeniom gospodarki tłuszczowej. Odczuwamy te zmiany choćby poprzez wzrost wagi ciała. Zaburzenia gospodarki lipidowej to również wzrost poziomu cholesterolu LDL (tzw. „złego cholesterolu”) i spadek poziomu cholesterolu HDL.

Złogi cholesterolowe i włóknik pojawiający się na skutek zaburzeń krzepnięcia tworzą tzw. „blaszki miażdżycowe” zwężające światło naczyń krwionośnych. A stąd już prosta droga do niedokrwienia, niedotlenienia, pogorszonego odżywienia i w końcu do martwicy.

Jeśli miażdżyca i zmiany miażdżycowe umiejscowione są w tętnicach wieńcowych, prowadzą do choroby wieńcowej i zawału serca. Miażdżyca tętnic mózgowych jest przyczyną zawrotów głowy, zaburzeń pamięci, obniżenia możliwości intelektualnych i wreszcie udarów mózgowych.

Częsta u kobiet w okresie klimakterium miażdżyca tętnic kończyn dolnych jest przyczyną zakrzepowo- zarostowego zapalenia tętnic (Choroba Bürgera).

Bóle kończyn dolnych pojawiające się po przejściu pewnego dystansu (zwykle na początku jest to około 500 metrów) i ustępujące po odpoczynku powinny być sygnałem do natychmiastowego działania.

Jeśli nic nie zrobimy dystans bez bólu będzie się skracał, przestanie ustępować nawet po odpoczynku, a w końcu stanie się bólem ciągłym. Do objawów bólowych dochodzi drętwienie, mrowienie, kurcze łydek i zmiany skórne.

Zmianom patologicznym ulegają również nerwy i żyły. Miażdżyca prowadzi również do stwardnienia tętnic i owrzodzeń miażdżycowych. Oprócz obniżenia poziomu estrogenów istnieje cały szereg innych przyczyn powodujących miażdżycę.

Najważniejsze z nich to: skłonność dziedziczna, zaburzenia układu nerwowego, zaburzenia układu krzepnięcia, cukrzyca, nadciśnienie, dieta bogata w tłuszcze i węglowodany, palenie papierosów, brak ruchu, stres.

Skutki naszych zaniedbań zdrowotnych mogą być naprawdę przykre.

Czy dotyczą również ciebie? Sama zobacz.

Najczęstszą przyczyną śmierci kobiet po 60-tce jest choroba wieńcowa lub udar. 50-cio letnia kobieta ma jedynie 50% szansy uniknięcia miażdżycy i innych chorób, które zapoczątkowuje miażdżyca.

30% wszystkich kobiet w wieku około menopauzalnym umiera z powodu chorób układu krążenia. Te dane nie są po to, aby cię straszyć. Chodzi raczej o to, byś była kobietą świadomą zagrożenia i dzięki tej wiedzy dała sobie szansę.

Podpowiem kilka skutecznych i prostych rozwiązań, dzięki którym miażdżyca i jej zagrożenia zostaną opanowane..

O aktywności fizycznej, zdrowej diecie, rzucaniu palenia, kontroli wagi, badaniach profilaktycznych wiesz z pewnością wszystko. Każdy ma tą wiedzę. Teraz trzeba ją po prostu zastosować w praktyce. Tylko wtedy stanie się użyteczna, będzie twoim ratunkiem i przepustką do młodzieńczej kondycji nawet w wieku średnim. Każdy nawet najdrobniejszy gest się liczy. Pięć minut na świeżym powietrzu zamiast papierosa, szklanka świeżego soku albo porcja sałatki, to drobne kroczki do doskonałego zdrowia i coraz dalej od miażdżycy.

Jest również wiele korzystnych sposobów na poprawę stanu zdrowia i stanu twoich tętnic pochodzących prosto z natury. To co naturalne jest zdrowe, bezpieczne i skuteczne.

W profilaktyce miażdżycy pomoże ci kilka wyjątkowych suplementów. Wystarczy je regularnie stosować, by cieszyć się efektami działania. Oczywiście konieczny jest Menopausal Formula. Zawiera tak wiele cennych składników, że grzechem byłoby nie skorzystać.I jak wiesz Menopausal Formula pomaga nie tylko w miażdżycy- profitów jest tysiące.

Jego działanie korzystnie wpłynie również na stan twojego serca i tętnic. Kolejnym suplementem jest Cholestone. To naturalny suplement diety wspomagający walkę o utrzymanie prawidłowych proporcji złego cholesterolu i dobrego cholesterolu. Cholstone zawiera 7 naturalnych składników w optymalnych proporcjach, których działanie wzajemnie się potęguje i uzupełnia.

Można go stosować dla obniżenia poziomu cholesterolu oraz profilaktycznie by uniknąć niekorzystnych proporcji cholesterolu HDL i cholesterolu LDL.

Miażdżyca – najskuteczniejsza profilaktyka

Mówiąc o profilaktyce i leczeniu miażdżycy nie sposób sobie wyobrazić skutecznego działania bez kwasów Omega 3. To właśnie Omega3 stabilizują aktywność elektryczną komórek mięśnia sercowego, działają przeciwzakrzepowo, zmniejszaj aglutynację (zlepianie) ciałek krwi, likwidują zakrzepy i żylaki, mobilizują rozpad zbędnej tkanki tłuszczowej.

Oczywiście zalet Omega3 jest o wiele więcej. Wymieniłam jedynie pokrótce te, które mają związek z miażdżycą. Doskonalej jakości kwasy Omega3 znajdziesz w suplemencie diety o nazwie Omega 3. Dzięki dodatkowi witaminy E (doskonały naturalny przeciwutleniacz) olej z kwasami Omega 3 nie jełczeje (utleniony jest szkodliwy dla zdrowia).

Miażdżyca nie ma szans gdy w grę wchodzą naturalne rozwiązania

Kolejnym niezwykle skutecznym suplementem jest Green Care. Zawiera wyjątkową roślinę – lucernę siewną (alfalfa). Green Care obniża poziom cholesterolu LDL we krwi, reguluje ciśnienie tętnicze, likwiduje opuchlizny, zapobiega miażdżycy i zmianom miażdżycowym. Zawarta w lucernie witamina K wzmacnia ściany naczyń krwionośnych, zapobiega wylewom krwi.

O tym fantastycznym suplemencie warto poczytać nieco więcej. Dowiesz się między innymi o jego właściwościach w leczeniu artretyzmu, parodontozy, chorób układu trawiennego i moczowo- płciowego, a także o tym w jaki sposób Green Care zadba o twoją skórę i opóźni efekty starzenia.

Lista suplementów, które możesz zastosować w trosce o układ krążenia powinna zawierać również takie suplementy jak Nopalin, Garlic Caps, Vitamin E, Protect 4Life, Triple Potency Lecithine, Beta Carotene czy Ocean 21.

Oczywiście nie musisz (ale możesz) stosować wszystkich suplementów diety łącznie. Wybór jest bardzo duży. Każdy z tych produktów skutecznie wesprze twoje zdrowie i pomoże „gładko” przejść przez klimakterium. Powinnaś o nich pamiętać. Możesz łączyć suplementy diety tworząc zestawy i kuracje. Możesz je również różnicować, tak by twoje ciało otrzymało jak najwięcej składników odżywczych.

Suplementy diety działają wszechstronnie na nasze ciało. Warto pamiętać, że nasz organizm jest całością i nie ma takiej choroby, która dotyczyłaby wyłącznie jednego organu. Stosowanie wysokiej jakości roślin o wyjątkowych właściwościach leczniczych i wspomagających zdrowie jest działaniem mobilizującym cały nasz organizm.

Korzystając z mądrości natury zawsze osiągniemy wspaniałe rezultaty. Więcej na temat suplementów firmy CaliVita i zdrowego odżywiania dowiesz się ze strony www.cali.pl

Udar mózgu to przerwanie dopływu krwi w naczyniu umiejscowionym w mózgowiu.

Aż 80–85 proc. przypadków to udary wywołane niedokrwieniem, czyli zamknięciem naczynia doprowadzającego krew do mózgu, spowodowanym zakrzepem bądź zatorem. Często w takich przypadkach mówi się o zawale mózgu.

Pozostałe 15–20 proc. udarów wywołane jest krwotokiem do mózgu albo do przestrzeni między mózgiem a czaszką – mówimy wtedy o wylewie krwi do mózgu. Tu przyczyną może być uszkodzenie tętnicy mózgu w wyniku nadciśnienia tętniczego lub pęknięcie tętniaka mózgu.

W odróżnieniu do udaru niedokrwiennego, udar krwotoczny pojawia się najczęściej w ciągu dnia.

Czasami zdarzają się przemijające ataki niedokrwienne mózgu. Występują wtedy objawy takie jak w udarze mózgu, ale trwają od kilku minut do kilku godzin, po czym całkowicie się wycofują. W porę podjęte, prawidłowe leczenie stwarza dużą szansę uniknięcia udaru.

To może być udar

Każde, nawet pozornie błahe zdarzenie neurologiczne, należy potraktować poważnie. Ból lewej ręki, żuchwy i klatki piersiowej po lewej stronie słusznie odbieramy jak sygnał zagrożenia ze strony serca.

Drętwienie prawej ręki, jej bezwład po przebudzeniu, drętwienie połowy ciała również powinny nas zaniepokoić. Nie wolno czekać, aż takie dolegliwości miną, ani spisywać ich na karb przemęczenia lub nerwicy. Trzeba niezwłocznie udać się do lekarza. Mogą to bowiem być symptomy zbliżającego się udaru.Ryzyko wystąpienia zawału mózgu

Udary lub zawały mózgu występują wtedy, kiedy zaburzony jest przepływ krwi do części mózgu, co powoduje obumieranie komórek nerwowych. Większość udarów, to udary niedokrwienne czyli takie, kiedy krew z jakiegoś powodu nie jest dostarczona do danego obszaru mózgu. Oczywiście nie wszystkie osoby cierpiące na ataki migreny będą miały zawał mózgu. Zawałem są bardziej zagrożone osoby, u których występują inne towarzyszące czynniki ryzyka jak nadciśnienie tętnicze, palenie papierosów, przyjmowanie doustnej antykoncepcji hormonalnej, która zawiera duże ilości estrogenów lub osoby cierpiące na zaburzenia gospodarki lipidowej. U tych osób ryzyko znowu wzrasta nawet dwukrotnie.

Udar mózgu to zaburzenie podstawowych funkcji mózgu, wywołane uszkodzeniem naczyniowym. Do udaru mózgu dochodzi najczęściej wtedy, kiedy zostaje przerwana ciągłość ściany naczynia krwionośnego wewnątrz struktur mózgu lub zamknięcie jego światła. Udarem mózgu określa się taki stan, kiedy objawy świadczące o uszkodzeniu mózgu trwają ponad dobę. Udar mózgu wywołany pęknięciem ściany naczynia nazywany jest udarem krwotocznym. Natomiast udar, do którego dochodzi w następstwie zamknięcia światła naczynia to udar niedokrwienny. Najczęstszymi objawami takiego udaru mózgu jest osłabienie czy też drętwienie kończyn, zaburzenia w mówieniu lub rozumieniu mowy oraz zaburzenia widzenia. Mogą także wystąpić zawroty głowy, zaburzenia przełykania, ból głowy czy też osłabienie kończyn.

Przyczyną udaru mózgu są przede wszystkim zaburzenia prawidłowego krążenia w mózgu. Najczęściej wywołany jest on niedokrwieniem. Naczynia, które doprowadzają krew do mózgu zostają zamknięte i nie pracują prawidłowo. Udar mózgu może być wywołany także krwotokiem do mózgu lub też krwotokiem do przestrzeni pomiędzy mózgiem a czaszką. Jest to choroba ludzi starszych jednak jest ona bardzo popularna i w wielu przypadkach kończy się śmiercią.

Tej chorobie można jednak zapobiegać. Badania naukowe potwierdzają, że przyczyną udaru mózgu są przede wszystkim nadciśnienie tętnicze, niektóre choroby serca, otyłość, brak ruchu oraz cukrzyca. Udar mózgu może być spowodowany także nadmiernym paleniem papierosów czy też nadużywaniem alkoholu. Po przebytym udarze mózgu bardzo często występują nawroty. Dlatego też tak ważne jest odpowiednie leczenie i przyjmowanie odpowiednich leków, które znacznie obniżają ryzyko wystąpienia nawrotu choroby i powtórnego wystąpienia udaru. Leczenie udaru wymaga przede wszystkim natychmiastowej diagnostyki i hospitalizacji. Niestety, jak do tej pory, nie ma skutecznego leku, który uratowałby uszkodzony mózg. Stosuje się tylko postępowanie ogólnomedyczne.

Po przebytym udarze praktycznie każdy pacjent powinien być rehabilitowany zarówno w zakresie zaburzeń siły kończyn jak i mowy. W przypadku, kiedy pacjent jest jeszcze nieprzytomny, należy stosować rehabilitację bierną. Rehabilitacja czynna możliwa jest dopiero po odzyskaniu przytomności pacjenta. Program rehabilitacji każdorazowo musi być dostosowany indywidualnie do pacjenta, w zależności od potrzeb.

Zdarza się, że pacjent po przebytym udarze jest już gotowy do opuszczenia szpitala i w dniu wypisu umiera. Nigdy nie mamy pewności, czy tak zwane przypadki wyleczone nagle i niespodziewanie się nie powikłają.

Skurcz serca wyrzuca krew aortą do tętnic z dużą siłą, równą w przybliżeniu ciśnieniu 100- 120 mm słupa rtęci. Jest to duża siła, która może wyrzucić krew w powietrze na wysokość blisko 2 m. Dzięki niej krew dopływa do wszystkich ważnych narządów i tkanek, pokonując opór tłoczenia i siłę ciężkości. Ta siła skurczu serca zwana jest ciśnieniem skurczowym. Następnie serce rozkurcza się. Ciśnienie panujące w sercu i tętnicach w czasie rozkurczu zwane jest ciśnieniem rozkurczowym. Ciśnienie to jest niższe niż skurczowe (80 mm słupa rtęci).

Choć nadciśnienie tętnicze nie boli, jest wielkim zagrożeniem dla zdrowia. Zwiększony napór krwi na ścianki tętnic ułatwia procesy miażdżycowe i stale zagraża oderwaniem dużej płytki miażdżycowej, a w konsekwencji zawałem lub udarem mózgu. Ostrzegawczymi sygnałami organizmu, mogącymi mieć związek z nadciśnieniem tętniczym, są: częste odczuwanie bólu głowy, ucisku w głowie, migotanie przed oczami, uczucie ogólnego, wewnętrznego niepokoju. Pomiarów ciśnienia krwi należy więc dokonywać często, podczas każdej wizyty w gabinecie lekarskim.

Dzisiaj stronę odwiedziło już 57 odwiedzający (68 wejścia) tutaj!

Ta strona internetowa została utworzona bezpłatnie pod adresem Stronygratis.pl. Czy chcesz też mieć własną stronę internetową?

Darmowa rejestracja